எனது வாழ்கை எப்படி இந்த வக்கீல் தொழிலில் எதிர் நீச்சல் போட்டேன்மூத்த வழக்கறிஞர் ஆர்.வைகை

வழக்கு நேர்காணல்கள்
ஒரு சில நீதிபதிகள் மட்டுமே பாலின சமத்துவத்தை ஆழமாக உணர்ந்துள்ளனர்: சென்னை உயர் நீதிமன்ற மூத்த வழக்கறிஞர் ஆர்.வைகை
நீதித்துறை நியமனங்கள், நீதித்துறையில் பாலின வேறுபாடு, தொழிலாளர்களின் போராட்டங்கள் மற்றும் பலவற்றைப் பற்றி வைகை பேசுகிறது.
மூத்த வழக்கறிஞர் ஆர்.வைகை
மூத்த வழக்கறிஞர் ஆர்.வைகை
ஆயிஷா அரவிந்த்
வெளியிடப்பட்டது
:
22 மே 2023, மதியம் 12:08
9 நிமிடம் படித்தது
மூத்த வழக்கறிஞர் ஆர்.வைகை 1977-ல் பட்டிமன்றத்தில் சேர்ந்தார், அன்றிலிருந்து சமூக நீதிக்காக ஜோதி ஏந்தியவர். ஓரங்கட்டப்பட்டவர்களுக்காக குரல் கொடுக்க பல வழக்குகளில் அவர் தோன்றியுள்ளார்.

2009 ஆம் ஆண்டில், உயர் நீதிமன்றத்தின் முன்னாள் தலைமை நீதிபதி, மீதான முறைகேடு குற்றச்சாட்டுகளைப் பின்தொடர்வதற்காக, வைகை மற்றும் மெட்ராஸ் பார்களைச் சேர்ந்த 11 ஒத்த எண்ணம் கொண்ட வழக்கறிஞர்கள் மன்றம் ஃபார் ஜூடிசியல் அக்கவுன்டபிலிட்டி (FJA) என்ற அமைப்பை உருவாக்கினர் .

அப்போதிருந்து, வைகை மற்றும் FJA நீதித்துறையின் சுதந்திரத்திற்கு உத்தரவாதம் அளிக்க பல பிரச்சினைகளை எடுத்தன. நீதிபதி பெஞ்ச் பதவி உயர்வுக்கு எதிராக உச்ச நீதிமன்ற கொலீஜியம் மற்றும் இந்திய ஜனாதிபதிக்கு அவர்கள் எழுதிய கடிதங்கள் சமீபத்தியது .

அவரது தந்தை பி ராமமூர்த்தி இந்திய கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் (மார்க்சிஸ்ட்) [சிபிஐ(எம்)] நிறுவன பொலிட்பீரோ உறுப்பினர்களில் ஒருவர் மற்றும் அவரது தாயார் அம்பாள் ராமமூர்த்தி ஒரு சுதந்திரப் போராட்ட வீரரும் கம்யூனிஸ்ட் கட்சி உறுப்பினரும் ஆவார்.

பார் & பெஞ்ச் ஆயிஷா அரவிந்துடனான இந்த நேர்காணலில், வைகை நீதித்துறை நியமனங்கள், நீதித்துறை அமைப்பில் பாலின வேறுபாடு, தொழிலாளர்கள் போராட்டங்கள் மற்றும் பலவற்றைப் பற்றி பேசுகிறார்.

ஆயிஷா அரவிந்த் (ஏஏ): சட்டம் உங்களை ஈர்த்தது எது? ஒரு வழக்கறிஞராக இருப்பது உங்களுக்கு ஒரு வெளிப்படையான தொழில் தேர்வாக இருந்ததா?

ஆர்.வைகை (ஆர்.வி): நான் அரசியலில் பிறந்தவன். எனது தந்தை சிபிஐ(எம்) ஸ்தாபக உறுப்பினர்களில் ஒருவர், எனது தாயும் ஒரு கம்யூனிஸ்ட். எனவே, சட்டம் எனக்கு புதிதல்ல. ஆரம்பகால ஹேபியஸ் கார்பஸ் விவகாரம் ஒன்றில் இளம் குழந்தையாக உச்ச நீதிமன்றத்திற்குச் சென்றது எனக்கு நினைவிருக்கிறது. 1960களின் முற்பகுதியில் இருந்திருக்க வேண்டும்.

நான் உண்மையில் பள்ளியில் அறிவியல் மாணவனாக இருந்தேன், உயிரியல் எனக்கு மிகவும் பிடித்த பாடமாக இருந்தது. ஆனால் தேசியமயமாக்கல் சீர்திருத்தத்தின் போது நான் உயர்நிலைப் பள்ளிக்குச் சென்றேன். ஒவ்வொரு நாளும், செய்தித்தாள்களின் தலைப்புச் செய்திகள், அந்தரங்கப் பணப்பை மற்றும் வங்கிகளின் தேசியமயமாக்கலுக்கு எதிரான சவால்கள் குறித்து நீதிமன்றத்திற்கும் பாராளுமன்றத்திற்கும் இடையே உச்ச நீதிமன்றத்தில் என்ன நடக்கிறது என்பது பற்றியது. நான் 1971 இல் பள்ளிப் படிப்பை முடித்தேன். இவை சோசலிசத்திற்கு மிகவும் அதிர்ஷ்டமான ஆண்டுகள். பொருளாதார சோசலிசம் சட்டம் மூலம் செயல்படுத்தப்பட்டது.

இவை அனைத்தும் என் மனதில் ஒரு தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது, நான் சட்டம் படிக்க முடிவு செய்தேன். டெல்லி பல்கலைகழகத்தில் உள்ள கேம்பஸ் லா சென்டரில் என்னை சேர்த்துக்கொண்டேன்.

AA: யாருடன் உங்கள் பயிற்சியை ஆரம்பித்தீர்கள்?

நீதிபதி வி.ஆர்.கிருஷ்ண ஐயர்
நீதிபதி வி.ஆர்.கிருஷ்ண ஐயர்
ஆர்.வி: வரி வழக்கறிஞராக இருந்த எனது மைத்துனர் ஜே.ராமமூர்த்தியுடன் எனது பயிற்சியைத் தொடங்கினேன்.

நீதிபதிகள் மதன் லோகூர் மற்றும் ஏ.கே.சிக்ரி ஆகியோர் டெல்லியில் உள்ள சட்ட பீடத்தில் எனது வகுப்பு தோழர்கள். மேலும் நீதியரசர் வி கிருஷ்ண ஐயர் என் உத்வேகம் மற்றும் வழிகாட்டி என்று நான் கூறுவேன்.

ஏ.ஏ: பாரில் உங்கள் ஆரம்ப ஆண்டுகள் எப்படி இருந்தன? சக வழக்கறிஞர்களிடமிருந்தோ அல்லது பெஞ்ச் தரப்பிலிருந்தோ ஏதேனும் எதிர்ப்பு இருந்ததா?

ஆர்.வி: இல்லை, அந்த வகையில், நான் பாக்கியம் பெற்றேன். ஆனால் எனது சகாக்களில் ஒருவர் தனது பயிற்சியைத் தொடங்கியபோது, ​​​​ அவருக்கு சாதகமான இடைக்கால உத்தரவு கிடைத்ததாக ஒரு நபர் கூறினார்.

நான் கூறியது போல், 1977-ல் உச்ச நீதிமன்றத்தில் நீதிபதி பி.என்.பகவதி மற்றும் நீதிபதி கிருஷ்ணய்யர் இருவரும் பெஞ்சில் இருந்தபோதே டெல்லியில் எனது பயிற்சியைத் தொடங்கினேன் . நான் 1980ல் இருந்து அட்வகேட் ஆன் ரெக்கார்டு. அப்போது பெண் வழக்கறிஞர்கள் மிகக் குறைவு.

ஆனால், 1984-ல் நான் சென்னைக்கு வந்த பிறகு, பெண் வழக்கறிஞர்களிடம் சிலர் எவ்வளவு அப்பாவித்தனமாக நடந்து கொள்கிறார்கள் என்பதை நான் கவனித்தேன். இப்போது அப்படி நடக்காது என்று நினைக்கிறேன். பெண் வழக்கறிஞர்களை நீதிபதிகள் நிராகரிப்பதில்லை. ஆனால், பெண்கள் ஜூனியர்களுக்கு முன்னுரிமை இல்லாத ஒரு காலம் இருந்தது. அவை கவனச்சிதறல் என்று கருதப்பட்டதால் சட்ட அறைகளில் ஏற்றுக்கொள்ளப்படவில்லை.

பெண்கள் எவ்வளவு கடின உழைப்பாளிகள் மற்றும் புத்திசாலிகள் என்பதை இப்போது ஒருவர் புரிந்து கொண்டிருப்பதாக நினைக்கிறேன். உண்மையில், இங்கே, எங்கள் அலுவலகத்தில், அதிகமான பெண் ஜூனியர்களை பணியமர்த்துவதற்கு நாங்கள் ஒரு நனவான தேர்வு செய்கிறோம். தாமதமாகி விட்டால், அவர்களை வீட்டிற்கு அழைத்துச் செல்கிறோம். நாங்கள் அவர்களை தனியாக வீட்டிற்கு செல்ல விடமாட்டோம். பின்னர் அது ஒரு வேடிக்கையான இரவாக மாறும்.

AA: உங்கள் தாயார் ஒரு சுதந்திரப் போராட்ட வீரர் மற்றும் உங்கள் தந்தை கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் நிறுவன உறுப்பினர். வீட்டில் எப்படி வளர்ந்தது?

RV: நான் எனது மற்ற நண்பர்களைப் பார்க்கும்போது, ​​குறிப்பாக நான் பள்ளிக்குச் சென்ற பெண்களைப் பார்க்கும்போது.. இப்போது உங்களுக்குத் தெரியும், சமூக ஊடகங்கள் காரணமாக, நாங்கள் 40-50 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு தொடர்பு கொண்டுள்ளோம். அவர்கள் தங்கள் வாழ்க்கையில் என்ன செய்தார்கள் என்பதைப் பற்றி நாம் ஒருவருக்கொருவர் கற்றுக்கொள்கிறோம். பல பெண்கள் ஹோம் சயின்ஸ் செய்து திருமணம் செய்து கொண்டார்கள்.
ஆனால் வீட்டில் எனக்கும் அக்காவுக்கும் பாலின சமத்துவம் எங்கள் மனதில் பதிந்துவிட்டது.

வீட்டில் இரண்டு பெண்கள் இருந்தோம். பெண்கள் ஆண்களிடமிருந்து வேறுபட்டவர்கள் என்று நாங்கள் ஒருபோதும் உணரவில்லை. நான் சொன்னது போல், எனது இடதுசாரி அரசியல் வீட்டில் மிகவும் அதிகமாக இருந்தது. என்னைப் பொறுத்தவரை, விமர்சன சிந்தனை, கேள்வி கேட்க பயப்படாமல் இருப்பது, அதிகாரத்தை கேள்வி கேட்க பயப்படாமல் இருப்பது, மிக இயல்பாக வந்தது.

ஏஏ: ஜனநாயகக் கோட்பாடுகளை மீறும் நீதித்துறையில் எதற்கும் எதிராகக் குரல் எழுப்புவதில் நீங்கள் எப்போதும் முன்னணியில் உள்ளீர்கள். இந்தப் பாதையில் செல்ல உங்களைத் தூண்டியது எது?

ஆர்.வி.: மெட்ராஸ் உயர்நீதிமன்றம், ஜனநாயகம் மற்றும் நீதித்துறை பொறுப்புக்கூறலின் வாக்களிப்பாளர்களாக இருந்த ஒரு வலுவான குழுவைக் கொண்டுள்ளது. அறிக்கையிடப்பட்ட தீர்ப்புகளை நீங்கள் ஆராய்ந்தால், 1940 களில் இருந்தே இங்குள்ள பட்டிமன்றம் விஜி ரோ மற்றும் ரோ அண்ட் ரெட்டியின் ஏ ராமச்சந்திரன் போன்ற தலைசிறந்தவர்களை உருவாக்கியது. அந்த நிறுவனம் பல இடதுசாரி வழக்கறிஞர்களை உருவாக்கியுள்ளது, அவர்கள் பின்னர் முன்னணி வழக்கறிஞர்களாக அல்லது நீதிபதிகளாக மாறியுள்ளனர்.

இந்த வழக்கறிஞர்கள் மற்றும் பலர், சிவில் உரிமைகள் மற்றும் மக்கள் மற்றும் ஓரங்கட்டப்பட்டவர்களின் ஜனநாயக உரிமைகள் குறித்து தொடர்ந்து வழக்கு தொடர்ந்தனர். பகுத்தறிவு இயக்கத்தின் தொட்டில், பெரியாரின் பூமி, அவர்கள் கம்யூனிஸ்ட் வழக்குரைஞர்களாக இருந்தாலும் சரி, பகுத்தறிவு வழக்கறிஞர்களாக இருந்தாலும் சரி, அந்த வகையான இலட்சியவாதத்தையே தொழிலில் கடைப்பிடித்தார்கள்.

1970களில் இருந்து இந்த மனுக்களை பொது நல வழக்குகள் (PIL) என்று அழைப்பது நாகரீகமாகிவிட்டது. ஆனால், சென்னையில் அதற்கு முன்பே உயர்நீதிமன்றத்தில் பொதுநல வழக்குகள் தாக்கல் செய்யப்பட்டன. அந்த நேரத்தில், இடம் பற்றிய கருத்து குறைவாக இருந்தது. இங்கு தலைமை நீதிபதி ஒருவர் ஓய்வுபெறும் வயதைக் கடந்து நீதிபதியாக இருந்தபோது, ​​வழக்கறிஞர் வசந்தா பாய் அதை ரத்து செய்தார். பின்னர் நீதிபதி பதவி விலகினார்.

அதற்கு முன்பாகவே, 1952-ம் ஆண்டு சென்னை சட்ட மேலவைக்கு சி ராஜகோபாலாச்சாரியை நியமனம் செய்ததை எதிர்த்து என் அப்பா மனு தாக்கல் செய்தார். அந்தத் தேர்தலில் – 1952 இல் நடந்த முதல் பொதுத் தேர்தலில் – கம்யூனிஸ்டுகள் பெரும்பான்மையாக இருந்தனர் மற்றும் சில கூட்டணிகளுடன் சேர்ந்து அரசாங்கத்தை அமைத்திருக்கலாம். எனவே, இது இடதுசாரிகளின் எழுச்சியைத் தடுக்க ராஜாஜியின் பின்கதவு நுழைவு. இட ஒதுக்கீடு காரணமாக அந்த மனு நிராகரிக்கப்பட்டது. ஆனால் அதே ஜனநாயக வாதத்தைத்தான் எஸ்.ஆர்.பொம்மை வழக்கில் உச்சநீதிமன்றம் உறுதி செய்தது .

AA: நீதித்துறை பொறுப்புக்கூறலுக்கான மன்றம் (FJA) உருவானதற்கு அது காரணமா?

ஆர்.வி.: நான் ஏற்கனவே கூறியது போல், இங்கு சென்னை வக்கீல்களால் பொதுநலன் நடவடிக்கை எடுக்கப்பட்ட வரலாறு உண்டு. 1980களில், சென்னையைச் சேர்ந்த சில வழக்கறிஞர்கள் நீதித்துறையில் ஊழலை எதிர்த்துப் போராடுவதற்காக ஒரு சிறிய கூட்டத்தை உருவாக்கினர்.

நீதிபதிக்கு எதிராக (இறுதியில் அவர் மீது ஊழல் , நில அபகரிப்பு மற்றும் நீதித்துறை துஷ்பிரயோகம் ஆகிய குற்றச்சாட்டுகள் சுமத்தப்பட்டன) அவரது பதவி உயர்வு சவாலுக்கு உட்படுத்தப்படுவதற்கு முன்பே எங்களுக்கு திடீரென்று பல தகவல்கள் கிடைத்ததால் FJA உருவாக்கம் அவசியமானது . அதற்கு முன், நீதிபதி,ஆணையத்திலும் பதவி ஏற்றார். இது நீதித்துறையின் சுதந்திரத்திற்கு எதிரானது என்பதால் நாங்கள் கோ வாரன்டோ ரிட் தாக்கல் செய்தோம்.

எனவே எப்போதும் ஒத்த எண்ணம் கொண்டவர்களின் ஒரு சிறிய கூட்டு இருந்தது, அந்த கூட்டு ஒன்று சேர்ந்தது. நீதிபதிஎதிராக எங்களிடம் உள்ள மகத்தான விஷயங்களை இன்னும் முறைப்படி எடுக்கலாம் என்று முடிவு செய்தோம்.

ஏஏ: நீங்கள் சமீபத்தில் ஒரு நிகழ்வில் உச்ச நீதிமன்ற கொலீஜியத்தை இன்னும் வெளிப்படையானதாக மாற்ற வேண்டியதன் அவசியத்தைப் பற்றிப் பேசினீர்கள். இது எவ்வாறு செயல்பட வேண்டும் என்பது குறித்த உங்கள் ஆலோசனை என்ன?

சட்ட அமைச்சர் மற்றும் சட்டத்துறை செயலாளருக்கு கொலிஜியம் அவமதிப்பு நோட்டீஸ் அனுப்ப வேண்டிய நேரம் இது.
மூத்த வழக்கறிஞர் ஆர் வைகை
RV: கொலீஜியம் ஒரு வலுவான நிலைப்பாட்டை எடுக்க வேண்டும். மேலும், உச்ச நீதிமன்றத்தின்படி, விளக்கமளிக்க ஒரு முறை மட்டுமே கோப்பைத் திருப்பி அனுப்ப அரசுக்கு உரிமை உள்ளதால், சட்ட அமைச்சர் மற்றும் சட்டச் செயலாளருக்கு கொலீஜியம் அவமதிப்பு நோட்டீஸ் அனுப்ப வேண்டிய நேரம் இது. கொலீஜியம் தனது கருத்தை மீண்டும் வலியுறுத்தியவுடன், அது அரசாங்கத்திற்குக் கட்டுப்படும்.

உதாரணமாக, மெட்ராஸ் உயர்நீதிமன்றத்திற்கு சில பெயர்கள் பரிந்துரைக்கப்பட்டன, அது வந்தது மற்றும் கொலீஜியம் பட்டியலுக்கு ஆம் என்று கூறியது. ஆனால், சமீபத்தில் நடந்த நியமனங்களில், பட்டியலில் இருந்து இரண்டு பெயர்கள் இல்லை.

நீதிபதிகள் தேர்வுக்கு பொருத்தமான காரணிகளை கொலீஜியம் அமைக்க வேண்டும். நீங்கள் அரசியலமைப்பு இலக்குகளை ஒரு அளவுருவாக அல்லது தேர்வு அளவுகோலாக வைத்திருக்க வேண்டும். ஒவ்வொரு வேட்பாளரின் பின்புலத்தையும் சரிபார்ப்பதற்கு நீங்கள் ஒரு சிறந்த ஆய்வு பொறிமுறையைக் கொண்டிருக்க வேண்டும், இதனால் சமீபத்தில் நடந்தது போன்றது மீண்டும் நடக்காது.
மற்றும் சென்னை உயர்நீதிமன்றம்
ஏஏ: சமீபத்தில், கல்கத்தா உயர் நீதிமன்ற நீதிபதி அபிஜித் கங்கோபாத்யாய் அளித்த பேட்டியும், அது தொடர்பான உச்ச நீதிமன்ற நடவடிக்கைகளும் நீதித்துறை ஒழுக்கம் குறித்த உரையாடலைத் தொடங்கியுள்ளன. இதைப் பற்றிய உங்கள் பார்வை என்ன?

ஆர்.வி: பாருங்கள், நீதிமன்றங்கள் எவ்வாறு செயல்படுகின்றன என்பதை பொதுமக்கள் அறிந்து கொள்வது ஒன்றுதான். ஆனால், நீதிபதியின் முன் நிலுவையில் உள்ள அல்லது மேல்முறையீட்டில் உள்ள ஏதாவது ஒரு விஷயத்தில் பொதுமக்களுடன் ஈடுபடுவது வேறு.

உதாரணமாக, சமீபத்தில் இங்கு சென்னையிலுள்ள நீதிபதி ஒருவர், அரசு மேல்முறையீடு செய்த ஒரு விஷயத்தில் கருத்து தெரிவித்தார். ஒரு வகையில், அவர் தனது தீர்ப்பை வழங்கிய பிறகு அதை பாதுகாத்து வந்தார். அவர் தனது கண்டுபிடிப்புகளை ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை என்று கூறி, அரசாங்கத்தின் மீது ஒருவிதமான குற்றத்தை கண்டுபிடித்தார். இது பொருத்தமற்றது, ஏனெனில் இந்த விவகாரம் மேல்முறையீட்டில் நிலுவையில் உள்ளது, இப்போது நீதிபதி தனது தீர்ப்பை பாதுகாக்க முயற்சிக்கிறார்.

ஒரு குடிமகன் என்ற முறையில் அல்லது பட்டிமன்ற உறுப்பினராக நான் எதையாவது பேசலாம், விமர்சிக்கலாம். ஆனால் நீதிமன்றத்தின் முன் ஒரு வழக்கு நிலுவையில் இருக்கும் வரை, எந்த நீதிபதியும் தன் முன் நிலுவையில் உள்ள அல்லது மேல்முறையீட்டு நிலுவையில் உள்ள ஒரு விஷயத்தைப் பற்றி பேசுவது பொருத்தமாக இருக்காது என்று நினைக்கிறேன்.

ஏ.ஏ: தானாக முன்வந்து பல விஷயங்களில் நீங்கள் அமிஸ்ஸாக நியமிக்கப்பட்டுள்ளீர்கள். சமீபத்தில் மெரினா கடற்கரையில் இருந்து மீனவர்கள் வெளியேற்றப்பட்ட வழக்கில் நீங்கள் ஆஜராகாத நிலையில், இந்த விவகாரத்தில் நீதிமன்றம் தானாக முன்வந்து நோட்டீஸ் அனுப்பியது குறித்து உங்கள் கருத்து என்ன?

ஆர்.வி: இது சுற்றுச்சூழல் மாசுபாடு பற்றிய ஒரு விஷயம் அல்ல , இல்லையா? இயற்கையின் சீரழிவுக்கு மனித தலையீடு இருக்கிறதா என்பதை நான் புரிந்துகொள்கிறேன். ஆனால் இங்கு அப்படி இருக்கவில்லை. வரையறையின்படி மீனவர்கள் கடல் வழியாகத்தான் வாழ வேண்டும். மேலும் கடலோரத்தில் வாழுமாறும், ஒரு மைல் தொலைவில் அவர்களின் வாழ்வாதாரத்தை உருவாக்குமாறும் நீங்கள் அவர்களைக் கேட்க முடியாது. நகர்ப்புற மக்கள் தங்கள் இடத்தை சாப்பிட்டுள்ளனர். அப்படியென்றால், அவர்களை இடமாற்றம் செய்வது எப்படி நியாயம்? இவை சமூகப் பிரச்சினைகள். நகர்ப்புற உயரடுக்கு அணுகுமுறையால் நீங்கள் அவர்களை மதிப்பிட முடியாது.

ஏ.ஏ: 2012-ல் கூடங்குளம் அணுமின் நிலைய போராட்டத்தின் போது, ​​ஜனநாயகக் கொள்கைகளை வெளிப்படையாக மீறி, சமூகக் கட்டுப்பாட்டிற்கு அதிகாரத்தைப் பயன்படுத்திய அரசு இதுவே முதல்முறை என்று கூறியிருந்தீர்கள். இதுபோன்ற சம்பவங்கள் தற்போது சர்வசாதாரணமாக நடந்து வருகிறது.

ஆர்.வி: நிர்வாகியும் அதன் அரசியல் முதலாளிகள் மற்றும் உருவாக்கப்படும் அரசியல் சூழலால் தைரியம் பெறுகிறார். உதாரணமாக, நீங்கள் அதிக் அகமதுவின் வீடியோவைப் பார்த்தால் . அது எப்படி சாத்தியம்? முதல் ஷாட் அடிக்கும்போது, ​​அவருக்குப் பக்கத்தில் எந்த போலீஸ்காரரையும் பார்க்கவே இல்லை. ஒரு அடி தூரத்தில் இருந்து துப்பாக்கியால் சுடும் ஒரு மனிதனை வெல்வதற்கு எவ்வளவு நேரம் ஆகும்? ஆனால், போலீசார் யாரும் அவரை பிடிக்க முடியவில்லை. இந்த என்கவுன்டர் கொலைகள் எல்லாம்… உருவாக்கப்பட்டு வரும் அரசியல் சூழலால் கட்டுக்கடங்காமல் போய்விடுகின்றன.

துரதிர்ஷ்டவசமாக, இந்த அரசியல் சூழல் நீதித்துறை தீர்ப்புகள் வரை ஊடுருவி வருகிறது.

ஏ.ஏ: 2019 ஆம் ஆண்டு, நீங்களும் மற்ற 63 வழக்கறிஞர்களும் அப்போதைய சென்னை உயர்நீதிமன்றத்தின் தலைமை நீதிபதிக்கு கடிதம் எழுதி, முன் பெண்கள் தொடர்பான வழக்குகள் எதுவும் பட்டியலிடக் கூடாது என்று கேட்டுக்கொண்டீர்கள். நீதித்துறையில் பாலின பாகுபாடு இன்னும் வியாபித்திருக்கிறதா?

ஆர்.வி: ஒரு சில நீதிபதிகள் விழிப்புடனும் சிந்திக்கவும் தொடங்கிவிட்டனர். ஒரே பாலின திருமணம் தொடர்பாக உச்ச நீதிமன்றத்தில் அரசியல் சாசன அமர்வு முன்பு இப்போது என்ன நடக்கிறது. இந்த விஷயங்கள் திறந்த நீதிமன்றத்தில் விவாதிக்கப்படுவது மகிழ்ச்சி அளிக்கிறது. பத்து ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, இது சாத்தியமில்லை.
நீதிமன்றம் எந்த வழியில் செல்கிறது என்பதைப் பற்றி நான் கருத்து தெரிவிக்கவில்லை, ஆனால் பத்தாண்டுகளுக்கு முன்பு நடந்த இந்த விஷயங்களைப் பற்றி நீங்கள் நினைக்க முடியாது.

எனவே முன்னோக்கி இயக்கம் உள்ளது. எடுத்துக்காட்டாக, பாலியல் வன்கொடுமையில் இருந்து தப்பியவர் பெயர் குறிப்பிடாமல் வைக்கப்பட வேண்டும் என்று கூறும் தீர்ப்புகளின் தொடர். அவர்கள் மீண்டும் மீண்டும் விசாரணைக்கு உட்படுத்தப்படாமல் பார்த்துக் கொள்ள வேண்டும், அல்லது அவர்கள் குற்றவாளியுடன் நேருக்கு நேர் கொண்டு வரப்படுவதில்லை. அதையடுத்து, உயர் நீதிமன்றங்களில் நெருக்கடி தடுப்பு மையங்களை வழங்குவது குறித்து டெல்லி உயர் நீதிமன்றத்தின் தீர்ப்பு உள்ளது. மெட்ராஸ் உட்பட பெரும்பாலான நீதிமன்றங்கள் இன்னும் அதை வழங்கவில்லை. பொள்ளாச்சி பிரச்னையின் போது இந்த பிரச்னையை எழுப்பினோம் , ஆனால் அந்த ரிட் மனு இன்னும் குளிர்பதன கிடங்கில் கிடக்கிறது.

எனவே, நீதித்துறை அதிகாரிகளில் மிகக் குறைந்த சதவீதத்தினரிடம் விழிப்புணர்வு உள்ளது. ஆணாதிக்கக் கருத்துக்களும் அணுகுமுறையும் மிக ஆழமாக ஓடுவதால், அதை ஒரே அடியில் துடைப்பது மிகவும் கடினம். போராட்டம் தொடர வேண்டும். பாலின சமத்துவத்தை ஆழமாக உணர்ந்த சில நீதிபதிகள் உள்ளனர், ஆனால் அவர்கள் ஒரு சிலரே. பெண்கள் உருவாகிறார்கள். வழக்கறிஞர் தொழிலிலும். நான் பாரில் சேர்ந்தபோது, ​​பெண்கள் யாரும் இல்லை.

சென்னை உயர்நீதிமன்றம்மூத்த வழக்கறிஞர் ஆர் வைகை

வழக்கு நேர்காணல்கள்
நேர்காணல் இல்லாமல் வெறும் பரிந்துரையின் பேரில் வரும் ஒரே அரசியலமைப்பு பதவி உயர் நீதிமன்ற நீதிபதி: நீதிபதி பிஎன் பிரகாஷ் [பகுதி II]
பகுதி II இல், நீதிபதி பிரகாஷ் மாவட்ட நீதிபதிகளுக்கு அவர்களின் உரிமையை வழங்குவது, நமது நீதிமன்றங்களில் வழக்குகளை எவ்வாறு கட்டுப்படுத்துவது, கொலீஜியம் அமைப்பை எவ்வாறு மேம்படுத்துவது மற்றும் பலவற்றைப் பற்றி பேசுகிறார்.
நீதிபதி பிஎன் பிரகாஷ்
Justice PN Prakash
ஆயிஷா அரவிந்த்
வெளியிடப்பட்டது
:
11 ஜூலை 2023, காலை 10:53
நேர்காணலின் முதல் பகுதியில் , நீதிபதி பி.என்.பிரகாஷ் , ஆங்கிலேயர்களிடமிருந்து நாம் பெற்ற நீதி அமைப்பில் உண்மை இல்லாதது பற்றியும், அந்த அமைப்பை சரிசெய்ய அவர் மனதில் இருக்கும் தீர்வுகள் பற்றியும் பேசினார்.

நேர்காணலின் இந்த இரண்டாவது பகுதியில், நீதிபதி பிரகாஷ் பார் மற்றும் பெஞ்ச் ஆயிஷா அரவிந்திடம் மாவட்ட நீதிபதிகளுக்கு உரிய உரிமைகளை வழங்குவது, நமது நீதிமன்றங்களில் உள்ள வழக்குகளை எவ்வாறு கட்டுப்படுத்துவது, கொலீஜியம் அமைப்பை எவ்வாறு மேம்படுத்துவது மற்றும் பலவற்றைப் பற்றி பேசுகிறார்.

Ayesha Arvind (AA): You have spoken about district judges who were promoted to the High Court getting a raw deal.

நீதிபதி எச்.ஆர்.கன்னா
Justice HR Khanna
Justice Prakash: This issue of promotees getting a raw deal has to be addressed. You cannot say that the promotee judges are not as talented. Look at Justices KT Thomas and R Banumathi.

This Constitution was saved only because of a promotee. In the ADM Jabalpur case, it was Justice HR Khanna, a promotee judge, a man from the district judiciary, who upheld our Constitution. The other four who were elevated from the Bar were busy with their own internal rivalries. So, to say that the people from the district judiciary are a misfit, is a myth created by the lobbyists.

To tone up our judicial system, we will have to do a few things to create competency at the Bar level itself.

Sometimes, High Court judges also suffer humiliation. Take the case of Justice VK Tahilramani. After she was transferred to the Meghalaya High Court, she resigned. Former Chief Justice of India Ranjan Gogoi allowed a CBI inquiry against her after her resignation.

Even now, after the CBI has exonerated her, she remains stoically silent. Whereas Chief Justice Gogoi in his memoir has referred to her.

Note: An initial version of the interview incorrectly said that Justice Tahilramani had resigned after the CBI inquiry was ordered. That has been edited to reflect the correct factual position.

AA: Speaking of Justice Gogoi, do you have any opinion on the whole sexual harassment episode?

Justice Prakash: The three-member inquiry committee had people of high integrity, who were beyond reproach. I can say this because I knew one of them, Justice Indira Banerjee, personally, as she was my Chief Justice.

But the manner in which the inquiry was conducted lacked fairness, I feel. Had they suspected the woman’s credentials, they would not have reinstated her. Which means there must have been some truth in the woman’s statement.

For a long time, I had been wondering about the committee report having been kept a secret. I got my answer though, from this paragraph in the book Geography of Thought by Richard E Nisbett. It says,

“In Asia the law does not consist, as it does in the West for the most part, of a contest between opponents. More typically, the disputants take their case to a middleman whose goal is not fairness but animosity reduction—by seeking a Middle Way through the claims of the opponents. There is no attempt to derive a resolution to a legal conflict from a universal principle. On the contrary, Asians are likely to consider justice in the abstract, by-the-book Western sense to be rigid and unfeeling.”

So, though the procedure lacked fairness, what the inquiry committee effectively did was “animosity reduction.” From the woman’s point of view, she perhaps thought it would be futile for her to continue with her fight as our system is not very supportive of the weak and the poor.

When they gave her her job back and quashed the case against her, she must have accepted it as a blessing and as a ‘Prarabtha Karma’.

AA: Coming back your point about toning up the judicial system. How do we achieve that?

Justice Prakash: The Bar is the selection pool for the judiciary, so, we must create competent lawyers. Are our lawyers being taught accountability? Recently, I heard Harish Salve saying in an interview that in England, if a lawyer commits one mistake, she or he is finished. Their license to practice law is gone.

The real problem, says English judge Elmar Mack, who decided to remain in India and serve our country after independence, is incompetent people writing poor documents. All of this kachra becomes litigation. In England, such things are taken care of by the solicitors. Problems are nipped in the bud. But here, in our country, these problems continue and go up to the Supreme Court.

If 50 percent of civil cases fall, 50 per cent of the criminal cases will automatically vanish. Because, most of the criminal cases in our country are a follow-up of civil litigation.

For example, the inability of the civil courts to render justice in a petty dispute leaves one to haggle with his neighbour over something insignificant. And the cases keep accumulating.

AA: What can be done to ensure that quality judgments are produced at the district court level so that everything doesn’t need to come to the High Court?

Justice Prakash: The State has to recognise this problem. I feel the district judiciary more or less writes decent judgments. It is just that they are victims of a very feudal system. They are often treated like doormats, so, they lack self-esteem. They work in fear – fear of the High Court, fear of the Bar, of anonymous petitions. How can you expect a mind filled with fear to deliver justice? They can only deliver judgments, not justice. We have to recognise this.

AA: What do you suggest then?

Justice Prakash: Law education must be made a very serious affair. In England, for appearing in the sessions court, you must have a certain number of years of experience and you would have had to clear certain examinations before taking up a murder case. Because, you are dealing with somebody’s life. Whereas, in our country, anyone can appear in such a case. We are providing very poor legal services to our citizens.

And to provide quality legal aid to our citizens, we need rigorous training for our lawyers and judges. We also need to weed out common ills such as perjury in the courts, which have been plaguing the judiciary for years.

A judicial quack is far more dangerous than a medical quack. The latter only injures a patient, but the former gets a whole generation into frivolous litigation and kills them thus.

We have to make the judiciary people-friendly, easily accessible and less expensive.

I am told the charges for legal assistance in Delhi are exorbitant. All this makes the less fortunate lawyers resort to corruption, to create a nexus in motor accident cases, fudge insurance papers and such things, and the common people end up suffering.

We have to make a serious effort to serve the common people and a concept of service has to be created at the level of law colleges itself. Make it compulsory for law students to go serve in mofussil areas after enrolment for a year or for two years. Abolish document writing by document writers. Documents must be written only by competent lawyers. And if anything goes wrong, the Bar Council must be strengthened to take action against the lawyer.

Then, litigation will be controlled. Once civil litigation is controlled, criminal litigation will automatically be controlled. Indians are not a society of criminals. I went to the United States and I visited the Alcatraz Prison. I was shocked to learn that 33 per cent of people in the United States end up in prison. Whereas in Tamil Nadu, we have 10 Central Prisons and the total population in those will not exceed 50,000 at any given point in time. In a population of seven crores in the State, 50,000 is nothing.

AA: You have also spoken about changing the physical location of the Supreme Court.

Justice Prakash: Yes. I don’t know how much will you agree with it, but I really feel that the Supreme Court should be shifted to somewhere in Madhya Bharat (Central India).

I am really worried about the health of our Supreme Court lawyers and judges. The pollution in Delhi is so bad that by the time you reach the Supreme Court, you will have so many diseases. You may not be able to render justice. Also, when you shift the Court to Madhya Bharat, it will become more accessible to the southern states of India.

Shift to a good physical environment, a sprawling campus, somewhere in a city like Indore or Hyderabad.

Also, video conferencing has to be encouraged. Lawyers from anywhere should be able to practice in the Supreme Court.

AA: The Supreme Court has also kept matters of much importance pending. Do you think it implicitly supports or facilitates the government when it comes to curbing citizens’ rights?

உச்ச நீதிமன்றம்
Supreme Court
Justice Prakash: Much has been written and said about all this. But given the pressure of work in the Supreme Court – much of which is sometimes self-inflicted because it burdens itself by taking up so many Public Interest Litigation (PILs) – any delay on the Supreme Court’s part cannot be deliberate. We can’t say that the Supreme Court is teaming up with the government. That will be too uncharitable. No government ever wants a strong judiciary. This happens all over the world. But thanks to Dr BR Ambedkar and our Constitution, the Indian judiciary is a self-repairing system. Except for financial assistance, it doesn’t require help from the government. The judiciary is capable of repairing most of its problems on its own.

AA: My next question is on the Collegium system. Is there a better system that we can have for appointing judges?

Justice Prakash: I am a product of this Collegium system. But of course, we can have a better system. Why don’t we look at it this way? I became a judge because five people in the High Court and five people in the Supreme Court believed in my abilities. But somewhere, there should at least be a minimum of an interview.

Suppose you were to hire a cook or a driver for yourself. You’ll ask them to make something simple like idli and chutney, or rice and dal. You will ask the driver to reverse the car and show. But, for a constitutional post of a High Court judge, one that comes with wide powers under Article 226, there is not even an interview.

To become a politician, you have to keep convincing the people every five years. To become a bureaucrat, you have to crack an exam. But, a High Court judge is the only constitutional position that can come on a mere recommendation.

And once a judge, you will be a judge till you turn 62, unless you are impeached, which again is very rare. What a risk one is taking.

AA: What, according to you, is the alternative?

Justice Prakash: We should all collectively think about this without malice. All this canvassing that goes on for a High Court judge’s post, because everybody wants this power, must stop.

I doubt whether I would have even been able to clear the munsif examination, let me confess this to you. That is why I respect the district judiciary. They prove their mettle by writing an examination, undergoing training, writing thousands of judgments. While I got catapulted to becoming a High Court judge.

And then this whole thing about judges’ sons becoming judges. Also, do you mean to say that are no competent lawyers in the mofussil areas who can become judges?

Lawyers practicing in the High Courts are only getting the opportunity. Take Justice S Nagamuthu (who was a lawyer practicing before the Madurai bench of the Madras High Court before his elevation) for example. Like him, there must be so many other competent people. But only writ lawyers appearing before the first three benches get noticed. These are the questions we need to ask. When I was a lawyer practicing in the Madras High Court, I did not have much work before court numbers one to five, and there was every chance that the Chief Justice might not have known me at all.

நீதிபதி எஸ் நாகமுத்து
Justice S Nagamuthu
The fear is that if you give power to the executive, they will pack it with their yes men. But, this has become a constant topic of debate with the government. There are so many retired Supreme Court judges willing to serve. Why not form a committee? Let them conduct interviews of the candidates supported by the High Court Collegiums.

AA: The Supreme Court Collegium and the Central government have been at loggerheads over appointments for some time now, with several recommendations made by the Collegium gathering dust. What is the way out?

Justice Prakash: These confrontations are bound to happen. This tension is inevitable in a democracy. Of course, ideally it should not happen, but conflicts between the executive and the judiciary have been prevalent for years.

There is this famous instance recorded in several books by jurists, where sometime in the 1826, Monstuart Elphinstone, who was the Governor of Bombay as it was called then, challenged the then Chief Justice Sir Edward West to a duel over a disagreement.

Two years later, Justice West died of ill-health. The challenge to the duel is said to have worsened his health.

AA: You disposed of 69,190 cases during your tenure as a judge of the Madras High Court. But in your retirement speech, you said that this was hardly a feat and that Artificial Intelligence could easily match the number soon. Do you see this becoming a reality?

Justice Prakash: It is just the discipline that I picked up from my senior, Mr Rajamanickam. And the Supreme Court has said that judges should live like hermits. I took it seriously.

And I declared my assets because there is nothing to hide. All I cared about was to be true to my job. To be honest with you, I don’t know a lot of things. But whatever little I knew as a judge, I knew very thoroughly. So that subject confidence about criminal law I had, I understood it and embodied it. Had you put me on a second appeal or given me a civil assignment, it would have been disastrous.

AA: Can you recall some of the most memorable cases you presided over, or judgments you delivered while a judge at the Madras High Court?

Justice Prakash: The making of the Criminal Rules of Practice, 2019 is something that I am very proud of. It is a result of 15 long years of labour. The previous Rules that courts in Tamil Nadu were using were from the year 1958, and it was based on the 1898 Code of Criminal Procedure (CrPC). After the Madras Presidency was dissolved, all new states except Tamil Nadu came up with their own new Criminal Rules. This used to bother me a lot and during my years as a lawyer, so I started preparing a draft. Once I became a judge, I discussed it with the then Chief Justice Sanjay Kishan Kaul. He immediately constituted a committee comprising Justices Nagamuthu, M Chockalingam, and myself.

After Justices Nagamuthu and Chockalingam retired, Justices G Jayachandran and N Satish Kumar joined me in the committee. We took the State government and all other stakeholders into confidence, and developed the new Rules. These Rules will serve criminal jurisprudence for the next 100 years.

AA: Is 62 too early a retirement age for high court judges? Do you feel you have much more to offer?

நீதிபதி எம்.என்.வெங்கடாசலையா, நீதிபதி ஜே.எஸ்.வர்மா, நீதிபதி கிருஷ்ண ஐயர்
Justice MN Venkatachaliah, Justice JS Verma, and Justice Krishna Iyer
Justice Prakash: I have much to offer and I have started teaching underprivileged law aspirants already. But 62 is a good age limit. Beyond that, people will get fed up of us. You have to keep moving to keep making place for others. Give a chance to others. You can’t say that only I am going to be a judge. Just move out gracefully. Those who want to go to Supreme Court and practice, can do it. If they want to do arbitration, they can. And people like me, who don’t want to do that anymore, don’t need to. I can just sit and teach.

Some years ago, I had gone to meet former CJI MN Venkatachaliah In Bangalore and he told me that he, along with his colleagues Justice JS Verma and Justice V krishna Iyer, had decided never to take up any post-retirement jobs or to do arbitration. They had decided to only serve the people.

I was really struck by it. It is true, right? Why should one accept any government posts after sitting on a constitutional post of a High Court judge?

I know that I am a Utopian and none of my suggestions will find favour with the entrenched. It does not matter. This institution gave me identity and I will always keep saying what according to me will be good for this system, even if nobody asks.

Also Read
Our judicial system is a farce, thrust upon us by the British: Former Madras High Court judge, Justice PN Prakash [Part I]

Madras High CourtSupreme Court CollegiumJustice PN PrakashJustice PN Prakash Interview
Litigation Interviews
Our judicial system is a farce, thrust upon us by the British: Former Madras High Court judge, Justice PN Prakash [Part I]
In Part I of the interview, Justice Prakash speaks about the lack of truth in the justice system we inherited from the British and the solutions he has in mind to help fix the system.
நீதிபதி பிஎன் பிரகாஷ்
Justice PN Prakash
Ayesha Arvind
Published on :
07 Jul 2023, 1:43 pm
Justice PN Prakash served as a judge of the Madras High Court for nearly a decade before retiring in January this year.

Before being elevated as a judge, he worked as a lawyer, specialising in criminal law for 30 years. And before that, he was actively involved in politics, affilated with the Bharatiya Janata Party (BJP) for a time.

While on the Bench, Justice Prakash was instrumental in bringing into force the Tamil Nadu Criminal Rules of Practice, 2019, in winding up the evening courts in Tamil Nadu, which he realised were an unnecessary burden on the State’s resources, and in introducing the Pattam Project, a rehabilitation system for first-time petty offenders. He disposed of 69,190 cases during his tenure as a judge.

Justice Prakash was known across the Bar and the Bench for his integrity, self-discipline and fearlessness. And it these qualitites that prompt him to point out the flaws in our judicial system, which he goes on to call a “farce.”

In the first of this two-part interview, he speaks to Bar & Bench’s Ayesha Arvind on his journey to judgeship, the lack of truth in the justice system we inherited from the British and the solutions he has in mind to help fix the system.

Edited excerpts follow.

Ayesha Arvind (AA): When did you decide to become a lawyer?

Justice PN Prakash (Justice Prakash): I wanted to become a doctor actually. But in 1977, Indira Gandhi called for elections and all exams were postponed by more than a month. The results also came late. So, by the time my Class XI CBSE results were declared, most medical college seats had already been filled. So, I joined the DG Vaishnav College in Chennai to study economics.

I was also good at theatre and used to participate in plays. Around that time, I got acquainted with the famous actor Radha Ravi. He told me to come join the Law College. He said they did a lot of plays at the Law College and that I could act in them. So, I joined law college to become an actor.

I finished studying law in 1984. At the time, there was a lot of post-Emergency activism. I was very fascinated by all that. That is what attracted me to the BJP also. All these people with Rashtriya Swayamsevak Sangh (RSS) leanings got together. Justice MC Chagla (former Cabinet Minister and Chief Justice of the Bombay High Court) was there. We were all great fans of Atal Bihari Vajpayee. So, I joined the BJP. The Ram Janmabhoomi movement started and we became part of it. I was an ordinary party worker, but used to do a lot of public speaking. At that time, I was arrested and kept in the Chennai Central Jail.

Then I got married. My daughter was born. And I realised I had no money. My brother and my father were taking care of my family. I now had some responsibilities and realised that if you keep doing party work, there is no money to be made. You want money, go to courts. So, I decided this time to get back to serious practice.

AA: How were your early years at the Madras Bar?

Justice Prakash: One cannot establish one’s practice overnight. I was aware of this. I used to take the 7C bus every day to the Madras High Court. Call it destiny, fate, or use any other word, but what happened was that the famous Public Prosecutor, P Rajamanickam, who used to live two streets behind mine, noticed me waiting at the bus stop every morning. He was the Chief Public Prosecutor in the Rajiv Gandhi assassination case and was much respected because of his integrity. He got one of the Intelligence Bureau men to check my background and report to him.

One fine day, he called me and asked if I would like to work with him. He said he was very busy with the Rajiv Gandhi case and that I will have to take up all of his other cases. All the money that was supposed to go to him would come to me, he said. I just grabbed the opportunity.

நீதிபதி பிரகாஷ்
Justice Prakash
Rajamanickam’s reputation in the High Court was phenomenal. He was like Napoleon. He commanded that kind of fear and respect. Everyone knew he was an authority in law. The judges would get unsettled the moment he entered their courts. So, I became his shadow. He was a taskmaster. All he cared about was the court and the law. So, I had to discontinue all my political work. I felt like I underwent a rigorous military-like training in law under Mr Rajamanickam. I was learning law directly from a legal giant. He got me made Additional Public Prosecutor in two years. Together, the two of us were a deadly combination. On his death, the government made me Public Prosecutor. So, I inherited it in a way.

Then, around 2004, a stage came where I said no more government work. We (Justice Prakash, Justice G Jayachandran, and Advocate S Rajendra Kumar) started a firm called Norton and Grant. That was my phase of making money. I decided, however, never to appear in NDPS cases to ensure I never misused all that I had learnt from the other side as a prosecutor.

AA: How did judgeship happen?

Justice Prakash: I hadn’t really planned on it. I had become Public Prosecutor and I thought next, I’ll make a mark as a lawyer, maybe become the Advocate General. In 2006, Jayachandran (sitting Madras High Court Judge, Justice G Jayachandran) cracked the district judiciary examination and became a district judge. Rajendra and I were left at the firm to manage everything on our own.

Then, in 2013, Justices KN Basha and T Sudanthiram retired. The senior-most judges of the Madras High Court thought a vacuum had been created on the criminal side, and therefore, called me asking if I consented to being elevated to the Bench. I told them my name will not be cleared due to my past political leanings.

I declared everything, including my political past in the form, because I did not want to conceal anything. Also, I didn’t get arrested for cheating or in a murder case. I didn’t need to hide anything. It was a political arrest.

But after my name was proposed by the Madras High Court for elevation, there was so much agitation by the Bar. They said I was a Brahmin candidate and that I was a Malayali, therefore, not a son of the soil. Which was not even true. I was born in a government hospital in Triplicane, Chennai. But even then, I did not harbour any ill-will against anyone. I knew everyone had political motives. I understood their political compulsions.

And then, to my surprise, the Congress government cleared my name. The Home Ministry called for my files. The High Court and the Supreme Court Collegium cleared my name as I had not concealed anything about my political past.

AA: You said once that the whole judicial system is bogus. Do you still stand by that?

Our judicial system did not have an organic growth with the society. It was thrust upon us by the British.
Justice PN Prakash
Justice Prakash: Calling it bogus is harsh. You can use the word ‘farce.’

Our judicial system did not have an organic growth with the society. It was thrust upon us by the British. The Greeks believe in one life and linearity of time. This thought went to Rome and from there, the jurisprudence of the West was shaped. For them, since there is only one life, justice should be delivered immediately. We Indians believe in several lives, and also in the theory of Karma. For us, time is cyclical and that is why we suffer injustices stoically. We accept boycott of courts by lawyers and also long delays in the disposal of cases. We attribute all this to our Karma.

Our people respect the courts more out of fear than love.

There are two classes of people in India – those who cannot be persuaded to litigate and those who cannot be restrained from litigating. The former is in the majority.

Since this formal justice dispensation system has not had an organic growth, our people do not hesitate in speaking lies. There is an instance quoted in CD Field’s Law of Evidence: A man filed a suit based on a forged pronote and the defendant resisted it with a forged acquittance! If an in-depth study of the plaints and written statements filed in suits is conducted, you will see that both sides would have lied copiously.

Truth and justice are twin sisters. And in the absence of truth in the system, what we are delivering is not justice, but merely judgements. Our former President KR Narayanan said once during the Golden Jubilee celebrations of the Supreme Court that the court of law “is not a cathedral but a casino where so much depends upon the throw of the dice.”

Let me tell you that I strongly believe in our scriptures, especially the Bhagwath Puran, where in speaking about the Kalyug, Sukhacharya tells Parikshit, “Might only will be right. There will be injustice because of immorality of judges.”

It also says, “Justice will have every chance of being vitiated because of one’s ability to gratify those administering it, and voluble speech the (only) criterion of scholarship.”

Aren’t you seeing some so-called Senior Advocates loudly arguing irrelevant points?

It is the rich who create a traffic jam on the road to justice. Please visit the prisons. You will see the lowest strata of the society suffering imprisonment either as remand prisoners or convicts. Why? Do you mean that the middle class and upper class people in this country are paragons of virtue? No, they are able to break laws and the system with influence and money power.

The Judicial Statistics Bill that Fali S Nariman had sought to introduce in 2004 was a very good idea. It would have let one know about the kind of disputes a court hears, the amount of time it spends on each case etc.

Today, a petty dispute comes to a court. For instance, say a man comes with a promissory note claiming his neighbour borrowed money but won’t return it now. The lawyers and the court spend time on examining if the signature on the note is indeed the neighbour’s. It is sent to the forensic lab and ultimately, the matter goes all the way upto the Supreme Court. And everyone has made money along the way. The litigant might have ended up spending more on the legal fees than the principal amount that he claimed to have lent to his neighbour.

So, where is the time to render justice? We are so far from the truth. Even in pleadings, how much truth is there?

Please read Arun Shourie’s Anita gets bail and Justice Mridula Bhatkar’s I must say this. You will get tears in your eyes.

AA: What would an ideal system be, according to you?

Justice Prakash: We cannot romanticise our past and try to turn the clock back. We should have a Commission of Inquiry to study perjury and falsehood in courts.

Let me share an experience. Chief Justice Sanjib Banerjee constituted a special bench headed by myself and Justice Abdul Quddhose to study the motor claims original petition (MCOP) jurisdiction. To our shock, we found that lakhs and lakhs of rupees available in various courts lay unclaimed. Several times, we detected staff siphoning these amounts. All this money should have been paid to the poor claimants.

You know why people still go to court? Because, in their collective imagination, judges occupy an exalted position. Ideally, a robust alternative dispute redressal system where disputes can be nipped in the bud by mediation and conciliation will work best.

Currently, people go to mediation because the judiciary is incapable to render justice in a timely manner.

சென்னை உயர்நீதிமன்றம்நீதிபதி பிஎன் பிரகாஷ்நீதி அமைப்புநீதிபதி பிஎன் பிரகாஷ் பேட்டி
எங்களை பின்தொடரவும்

பதிவு
பாரண்ட்பெஞ்ச்
செய்தி
⌄
நேர்காணல்கள்
⌄
நெடுவரிசைகள்
⌄
மற்றவைகள்
⌄
சட்ட நிறுவனங்கள்
⌄
பயன்பாட்டு விதிமுறைகளை
தனியுரிமைக் கொள்கை
எங்களை தொடர்பு கொள்ள
தொழில்
எங்களுடன் விளம்பரம் செய்யுங்கள்
எங்களை பற்றி
பதிப்புரிமை © 2021 பார் மற்றும் பெஞ்ச். அனைத்து உரிமைகளும் பாதுகாக்கப்பட்டவை

Quintype மூலம் இயக்கப்படுகிறது